Recensie: Jong en gay in Poetins Rusland

[divider /]

[onethird]
[onethird]

[viceadd300x250]

Deze recensie is geschreven door Christiaan Heijerman, student Journalistiek en fervent documentairekijker. Voor meer recensies van Christiaan kunt u op zijn website terecht.

[divider/]
[button14 linktarget=”_blank” url=”https://documentairenet.nl/nieuws/recensies/christiaan-heijerman/” titel=”Meer Recensies van Christiaan Heijerman “]
[button14 linktarget=”_blank” url=”https://documentairenet.nl/nieuws/recensies/” titel=”Overzicht van alle recensies”]
[divider/]
[/onethird] [twothirds_last]
[inleidingnieuws] Homoseksualiteit werd gedecriminaliseerd in 1917, waarna het in 1933 opnieuw gecriminaliseerd werd in Rusland. Bijna een jaar geleden –in juni 2013- ondertekende Poetin de Antihomowet, die praktisch inhoudt dat praten over homoseksualiteit verboden is wanneer daar minderjarigen bij aanwezig zijn. In Nederland natuurlijk niet voor te stellen, maar in Rusland wel. Homoseksualiteit is daar namelijk al sinds jaar en dag een taboe en het land staat op dit gebied daarom haaks op het liberale en vrije Nederland. Juist deze tegenstelling, juist dat verschil maakt Jong en homo in Poetins Rusland zo’n goede documentaire en geschikt voor de Nederlandse kijker. Het contrast is enorm.[/inleidingnieuws]

Milene Larsson gaat namens VICE naar Moskou om erachter te komen hoe het is als jonge niet-hetero in Rusland te leven. Ze vertelt dat een 16-jarige niet kan uitkomen voor zijn of haar gevoelens, omdat geen enkele volwassene mag praten met de persoon in kwestie. Ouders niet, docenten niet en psychologen niet. Protesten tegen deze wet buigen vaak al snel om in rellen. Gevechten worden in beeld gebracht en het lijkt alsof homoseksuelen gelyncht worden door de boze menigte. Vreselijke beelden.

In de documentaire wordt duidelijk hoe de Antihomowet homofobie en het geweld dat daarbij komt kijken versterkt. Een voorbeeld wordt aangehaald van een 23-jarige jongen in Volvograd die doodgemarteld werd door zijn vrienden nadat hij vertelde dat hij op jongens viel. Op YouTube verschijnen filmpjes van hoe die martelingen eruit zien en dat versterkt zowel de angst erover te praten, als de agressie tegen homoseksualiteit. Een soort vicieuze cirkel waarbij de onderdrukking alleen maar erger wordt. De overheid treedt niet op tegen dit soort criminaliteit, maar zegt dat de civiele bewegingen slechts reageren op de zondaars van de maatschappij.

In de Russische maatschappij ontstaan anti-homo bewegingen die online hun ‘medicijn’ tegen de ‘ziekte’ homoseksualiteit laten zien waarbij plas over de vermeende homoseksueel wordt gegooid. Dit wordt vervolgens gefilmd, online gezet en verspreid. Een ongelooflijke vernedering. Maar waar gaat het eindigen, en moet de Russische overheid niet ingrijpen? Kan iemand überhaupt ingrijpen?

Dat lijkt lastig. Dat de werkelijkheid zorgwekkend is, blijkt uit de documentaire, maar ook uit de woorden van Andre Gerrits, Hoogleraar Russische Geschiedenis en Politiek. “De werkelijkheid is zoals ‘ie is. In Rusland gelden hele andere regels dan in Europa. De staat heeft deze wet zelf doorgevoerd en in theorie is het inderdaad de taak van de staat de burgers te beschermen, maar in de praktijk valt dat nog wel eens tegen.

Rusland gaat niets veranderen, tenzij het een probleem wordt dat op grote schaal zichtbaar wordt. Rusland ondervindt momenteel geen feitelijk negatieve consequenties, en dus gaat niets veranderen. De Olympische Spelen waren een groot feest, Nederland heeft er zelfs talloze plakken opgehaald. Wij zijn een heel liberaal land, maar kunnen concreet weinig veranderen aan de Russische wetgeving en de opvattingen die mensen daar hebben. Dat geldt ook voor de problemen met Oekraïne. De hele wereld kan er schande van spreken, maar zolang er zich geen serieuze problemen voordoen in binnen- of buitenland, zie ik niets veranderen.”
[two]

[/two] [two_last][button14 linktarget=”_self” url=”https://documentairenet.nl/review/jong-en-gay-poetins-rusland/” titel=”Bekijk de Documentaire”][/two_last]
[/twothirds_last]

[divider /]