De Regels van Matthijs

In De Regels van Matthijs filmt regisseur Marc Schmidt zijn jeugdvriend Matthijs, die als autist wanhopig orde in de chaos om hem heen probeert te scheppen. Mensen zijn onvoorspelbaar en onbetrouwbaar, ze houden zich niet aan de logica van zijn denken. Matthijs neemt ieder gesprek dat hij voert op en archiveert het, de archieven reiken tot het plafond. Als de woningbouwvereniging hem uit zijn woning dreigt te zetten, ziet Matthijs zelfmoord als enige uitweg.
In Nederland zijn naar schatting 85.000 45-plussers met een vorm van autisme, waarvan meer dan de helft nooit de juiste diagnose heeft gekregen. Matthijs was 28 toen de diagnose Syndroom van Asperger werd gesteld. Er is sinds een aantal jaren een lijst met kenmerken die het voor behandelaars makkelijker maken om autisme te herkennen. In de loop van 2012 komt er voor psychiaters, psychologen en psychiatrisch verpleegkundigen een diagnose- en behandelrichtlijn voor volwassenen.
De Regels van Matthijs ging op het Internationale documentaire filmfestival Visions du Réel in Nyon in première en won daar de Grand Prix voor Internationale Beste Lange Documentaire.

[divider/]
[adsenseresponsive][tab:Docu]
[sc name=Uitzendinggemist id=”NCRV_1503579″ ]
[tab:Trailer]
      
Geen trailer beschikbaar
      
[tab:END]
[divider/]

17 reacties

  1. ik zag hem liever in zijn oude woning, zelf wetende hoe de sfeer kan zijn in de opvang. zoals hij zelf zegt in zijn film, dat iedereen weet hoe het is om een eigen woning te hebben met zekere privacy en warmte. vreesde al voor het einde laten we hopen dat hij zijn rust heeft gevonden Peace!

  2. dit slaat in als een bom bij mij.
    ik heb de zelfde aandoening en begrijp wat hij zegt en hoe hij denkt maar al te goed.
    gelukkig funksoneer ik beter en ben ik zwak en flexibel waar door niks mij raakt.
    matthijs was sterk. alleen niet sterk genoeg voor hoe de wereld hem te gemoed kwam.

  3. Geweldige documentaire. Ik was zeer onder de indruk. Het heeft een paar dagen geduurd voordat Matthijs m’n hoofd verlaten had. De nacht nadat ik de documentaire had gezien heb ik slecht geslapen – en van Matthijs gedroomd. Ik was kwaad op de wereld van sociale helpers en woningbouw verenigingen. Matthijs heeft weinig echte hulp en begrip gehad. Dat autisten zijn zoals hij wàs – is al jaren bekend. Hulpverleners hebben hem verlaten terwijl hij aan het ‘verdrinken’ was. Schande – en het wordt tijd dat daar verandering in komt. Dit document zal daar wellicht aan bijdragen. Er zijn er velen zoals Matthijs. Help ze op het droge!

    • Ok Adri, dan ben je wel een enorm simpele lul die er niet veel van begrepen hebt als dat je reactie is…

    • Ik hoop dat jij zelf een kind krijgt dat zo is. En dat je dan nog eens terug denkt aan wat je hier typt

  4. Het is ongelooflijk voor een normaal mens ( hoop ik ) dat een persoon als Matthijs zoveel wan orde kan scheppen maar ook zo intelligent in zijn een ondringbare wereld .
    Jammer jammer maar helaas . . thats life .

  5. de laatse die gebleven zijn
    de laatste die je ziet
    die deed je het meeste pijn
    de eerste die je verliet

  6. Klote eind, klote woningbouw, klote rechter (hoop dat deze snel zijn baantje verliest, bokkelul). En Adri, jij lelijk mens zonder mogelijkheden…simple minds als jij zijn het echte gevaar!!!
    Peace

  7. Verdreven uit zijn -voor anderen- zo chaotische leefwereld, maar die voor Matthijs juist zó veilig en vertrouwd was. De regels van Matthijs golden niet meer. Nooit meer. En daarmee werd meteen ook zijn doodvonnis uitgesproken, zo vond hij. Maar Matthijs wílde niet dood. Zijn schreeuw bleef ongehoord.

  8. Het was heel erg confronterend om dit te bekijken, zelf asperger, zelf veel te maken met hulpverlening en ik identificeer mijzelf met meerdere aspecten van Matthijs zijn karakter.
    En nee hulpverleners kunnen de zorg niet bieden die wij nodig hebben simpelweg omdat zei niet het vermogen hebben om zich te verplaatsen in ons en andersom, zelfs met 100% toewijding op alle mogelijke aspecten kunnen zei het probleem niet volledig benaderen.
    Ik word staande gehouden door de liefde en toewijding van mijn moeder en doordat ik meerder vrienden met dezelfde diagnose heb gevonden. Matthijs lijkt dit niet te hebben en dat raakt mij. Ik vind het dapper zoals hij zich laat zien en heel mooi in beeld gebracht.
    Ik voel me iets minder alleen door dit te bekijken maar vind het einde erg moeilijk.

  9. Heftige, maar mooie documentaire met een te verwachten, maar verschrikkelijk einde. Enerzijds maakt de documentaire me boos, omdat hij laat zien hoe hulpeloos alleen je kan zijn in deze wereld en hoe gebrekkig onze maatschappij/hulpverleners zijn om met verschil om kan gaan. Ik heb zelf Asperger en vanaf mijn jonge jeugd al vaak aan zelfmoord gedacht. Gelukkig vond ik net op tijd iemand die me wel veiligheid kon bieden, me begrip bood en me ook liet zien dat ik er mag zijn.
    Anderzijds zorgt de documentaire ervoor dat ik ook enigszins kan relativeren, het besef dat mijn vorm/uiting ‘wel meevalt’. Ik heb een sociaal netwerk, ook al is het zeer beperkt, ik heb een mooie teamsport waarin ik goed thuishoor en ik heb de hoop dat ik een baan zal vinden bij het sociaal domein van de gemeente, juist om me in te zetten voor kwetsbare mensen.
    Hoewel het niet zozeer mijn steun uitspreek voor zelfdoding, kan ik er in het geval van Mathijs wel enigszins vrede mee hebben. Waarschijnlijk was dit de enige manier voor hem om eindelijk rust te vinden. Ik vind het alleen erg jammer dat Nederland geen manier voor mensen zoals mathijs heeft om euthanasie te plegen, dan kunnen ze in ieder geval op een humane manier afscheid nemen van het leven.

Reacties zijn gesloten.