De Wallen van Haring Arie

De Amsterdamse wallen hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht op lieden van laag allooi. December 2007 presenteerde het Amsterdamse gemeentebestuur plannen om de rosse buurt grondig schoon te vegen.
In de jaren ‘60 werd het gebied bekend bij het grote publiek. Het was de tijd van de oude penoze met kernachtige bijnamen als Frits van de Wereld, Haring Arie en Vette Lap. Hoeren werden Blonde Mien, Parijse Leen of Chinese Annie genoemd. Authentiek gezellig Amsterdams. Dat was hoe iedereen de buurt graag zag, inclusief de toeristen die in grote aantallen begonnen toe te stromen. Maar achter de muren en de mooie namen waren er toen ook al misstanden.
Ook in die tijd kwamen weinig prostituees uit vrije wil achter de ramen. Er werd fiks gedronken en gevochten in de buurt. Zaken die niet direct overlast gaven aan omwonenden pakte de politie nauwelijks aan, zoals de opiumkits en de gokhuizen van de Chinezen. Het gezag was vooral bezig met gedogen en handhaven van de openbare orde op straat. Wat zich in stilte afspeelde, bleef ongezien. Om de sfeer op de Wallen in de jaren ‘60 te schetsen, maakt Andere Tijden veelvuldig gebruik van de prachtige beelden van filmmaker Roeland Kerbosch. Op verzoek van Haring Arie maakte hij in 1965 een documentaire over de buurt met de titel Rondom het Oudekerksplein. Er werd een jaar aan de film gewerkt waarbij Kerbosch zelf de camera bediende. De documentaire toont een soms romantisch, soms ruw beeld van het leven op de Wallen. Een beeld dat zelfs Appie Baantjer op sommige momenten verrast. Presentatie: Hans Goedkoop.

[divider/]
[adsenseresponsive][tab:Docu]
[vpro-gemist id=”NPS_1095279″]
[tab:Mirror 1]
[npodocplayer id=”NPS_1095279″]
[tab:Trailer]
[sc name=geentrailer]
[tab:END]
[divider/]

2 reacties

Reacties zijn gesloten.