Claire, ik en mijn broer

Vele kijkers waren erg onder de indruk van de documentaire ‘Nachtvlinder, de laatste dagen van Priscilla‘, een eveneens tragisch verhaal is de documentaire van Maris De Smedt die in de documentaire Claire, ik en mijn broer een jaar lang een 18-jarige drieling volgde. Ondanks hun hechte band verschillen de meisjes Claire en Michelle toch sterk van hun broer Vincent, vooral omdat ze lijden aan de ongeneeslijke ziekte mucoviscidose (Taaislijmziekte).

Claire is er erger aan toe dan haar zus Michelle en heeft al twee longtransplantatie achter de rug. Ook deze keer stoot haar lichaam de nieuwe longen af. Van de dokters krijgt ze te horen dat ze niet meer in aanmerking komt voor een derde transplantatie. Dat betekent dat Claire nog maar enkele maanden te leven heeft.

Ook voor Michelle is dat een ramp: het is haar grootste angst om haar zus en boezemvriendin te verliezen. Ze houdt zich sterk en wijkt geen seconde van Claire haar zijde. Maar wanneer niemand in de buurt is, vertrouwd ze haar angsten en verlangens toe aan een dagboekcamera.

Vincent van zijn kant wil niet met het lot van zijn zus Claire geconfronteerd worden. Hij kan en wil niet geloven dat ze er binnenkort niet meer zal zijn. Ondanks haar levenslustig karakter moet Claire de strijd toch opgeven. De andere twee blijven verweesd achter en hebben het erg moeilijk om met dat verlies om te gaan. Claire, ik en mijn broer is een aangrijpend verhaal over de dood en rouw, en hoe je daar als 18-jarige mee omgaat.