Zembla: Moord op de honingbij II

Dat documentaires een belangrijke maatschappelijke functie kunnen hebben bewees de documentaire serie Zembla al veelvuldig, meerdere keren werd er na een Zembla uitzending Kamervragen gesteld en kwamen bepaalde onderwerpen opeens weer op de politieke agenda te staan. Zo was dat in maart 2011 ook het geval met de documentaire over de moord op de honingbij. aangetoond werd dat van alle Europese landen Nederland de grootste bijensterfte heeft. Wetenschappers en imkers uit de hele wereld zien landbouwgif als de belangrijkste oorzaak van de sterfte.
De massale bijensterfte is een grote bedreiging voor onze voedselvoorziening. Zonder bijen geen groenten, geen noten, geen chocolade, geen koffie en geen fruit. Tachtig procent van alle planten op aarde zijn voor de voortplanting of evolutie afhankelijk van de bestuiving van de bij.
De producenten van landbouwgif ontkennen ieder causaal verband. In Nederland ziet de belangrijkste adviseur van de overheid op dit gebied, Wageningen Universiteit en Research-centre (WUR), de pesticiden ook niet als grootste probleem van de bijensterfte. Nieuw onderzoek van Zembla toonde echter aan dat juist deze ‘onafhankelijke’ adviseurs van staatssecretaris Bleker van Landbouw banden heeft met producenten van landbouwgif, bijvoorbeeld de firma Bayer. Ook blijkt dat deze onderzoeken niet worden vrijgegeven en het dus onmogelijk is voor andere onderzoekers om te zien of deze onderzoeken wel juist zijn.
Helaas voor Zembla en veel imkers is het er sinds de documentaire van 2011 niet beter op geworden, er wordt zelfs tegenwoordig nog meer van dit soort landbouwgif (neonicotinoïden) gebruikt ook al zijn er in de tussentijd vele nieuwe wetenschappelijke publicaties verschenen die bevestigen dat dit landbouwgif inderdaad schadelijk is voor bijen. In deel II van ‘Moord op de honingbij’ onderzoekt Zembla hoe het kan dat de overheid zich in haar verantwoording over het pesticiden beleid blijft verschuilen achter niet onafhankelijke onderzoeken?
Ze worden niet vaak bij naam genoemd, maar dit is toch een sterk staaltje van echt onderzoeksjournalistiek dat uitgevoerd is door Frans Glissenaar en Manon Blaas, die voor het eerste deel research heeft gedaan en dit keer in de eindredactie zit.

[divider/]
[tab:Deel 1 (12-03-2011)]
[vpro-gemist id=”VARA_101250208″ ]
[tab:Deel 2 (24-01-2013)]
[vpro-gemist id=”VARA_101306873″]
[tab:Trailer]
[sc name=geentrailer]
[tab:END]
[divider/]