Verlaten door hun ouders, overgeleverd aan incompetente verzorgers. Dat is wat de Britse documentairemaakster Kate Blewett aantrof in een Bulgaars. Negen maanden lang filmde zij de 75 kinderen in een gezinsvervangend tehuis in Mogilino (edit: gesloten in 2009). Hun omstandigheden zijn ronduit erbarmelijk. Ze worden gevoed en gewassen, maar krijgen geen enkele behandeling voor hun kwalen, geen therapie, geen medische verzorging en geen onderwijs.
Er wordt alleen voorzien in de eerste levensbehoefte en verder is er geen enkele vorm van persoonlijke aandacht. De meeste kinderen hebben daardoor nooit leren praten. In geen enkel ander Europees land wonen zoveel kinderen met een handicap in een tehuis als in Bulgarije. Veel mensen hebben geschokt gereageerd op de Britse documentaire. Vanuit heel Europa ligt de Bulgaarse regering als lid van de Europese Unie onder vuur.
Verschrikkelijk om te zien dat zoiets als dit tegenwoordig nog mogelijk is, waar dan ook ter wereld…
Kan wel janken als ik dit zie, echt verschrikkelijk…….Ik word hier echt beroerd van!
Wat een verschrikking maar god wat werd ik kwaad op dat vuile kutwijf van een directrice alles ontkennen en de staat maar een veer in de kont steken en de vinger naar het personeel, iedereen is daar de schuldige van de staat die het mogelijk maakt kinderen zomaar vrijblijvend te kunnen dumpen tot de begeleiders wiens empathisch vermogen tot een nulpunt is gereduceerd.
Walgelijk.
Mijn kat heeft gewoon een beter leven dan deze kinderen. Zo zou het toch niet mogen zijn.
Ik kan dit niet eens kijken, alléén het plaatje al, gatver. Wat een verschrikking. Er zouden toch mensen moeten zijn die van deze kinderen HOUDEN.. Wat een trieste wereld is het.
onbegrijpelijk hoe die mensen met deze fatbare kinderen omgaan, kan erbijna niet na kijken zonder boos te worden. het uitkleden wordt zo grof gedaan zonder enige respect! ondervoed en niet eens kunnen lopen omdat hun daar niks aan doen! onbegrijpelijk!
Dat deze kinderen in zulke mensonterende, walgelijke situaties moeten overleven, want overleven is het wel degelijk aangezien ze werkelijk vel over been zijn, maakt me heel triest en op het zelfde moment ook enorm boos. Dat niemand iets voor deze kinderen doet kan ik maar niet begrijpen, niemand die naar hun omkijkt, niemand die om hen geeft. Ze kennen de definitie van liefde niet eens, zo jong en toch al zo in de steek gelaten en verwaarloosd.. Dat dit waar dan ook op de wereld kan gebeuren maakt me echt stil! Ik voel me zo machteloos ik zou zo graag iets doen voor deze kinderen maar ik weet dat het onbegonnen werk is.. Het is een visieuze cirkel waarin ze verzeild zijn geraakt en zelfs al zou er nu professionele en goede hulp komen voor deze kinderen is het voor velen onder hen al te laat! Geen enkele vorm van educatie hoe halen ze het in hun hoofd? Natuurlijk gaan deze kinderen nooit leren praten of zich kunnen ontwikkelen wanneer elke vorm van prikkelingen ontbreekt? Het beeld van deze kleine hulpeloze wezentjes die met 10 of zelfs meer naast elkaar een hele dag heen en weer schommelen blijft maar in mijn hoofd zitten.. Ze wachten gewoon op hun dood want een toekomst hebben ze duidelijk niet, wat een verschrikkelijk maar tegelijk ook enorm pakkende documentaire!
Pffff wat een hel.
Dit is wel de meest verschrikkelijke documentaire die ik ooit gezien heb!!
Geen woorden voor Snik, mijn hart doet verschrikkelijk pijn pffff wat een machteloos gevoel zittend achter de computer niks te kunnen doen!!