Sofia emigreerde illegaal uit Colombia naar Nederland toen ze 2 jaar oud was. Nu, 21 jaar later, leeft ze nog steeds in Nederland zonder verblijfsvergunning en elke dag wordt ze weer geconfronteerd met de uitdagingen van het leven als een illegale immigrant.
Maar ze is niet van plan om het op te geven en blijft werken aan haar droom: Een verblijfsvergunning krijgen, de Nederlandse nationaliteit krijgen en het oprichten van haar eigen cateringbedrijf.
Wordt Sofia de nieuwe Mauro?
[divider/]
httpvh://vimeo.com/21882734
Zou graag het nummer op het begin willen weten ,erg mooi nummer!
Mooie docu ook!
dat heet zelf behoud.. we kunnen ook wel heel Afrika importeren .. maar dan gaan we zelf naar de klote,. en de “hulp” die we daar nu bieden werpt ook geen vruchten af..
en tussen haakjes noord en zuid Afrika interesseerd het geen moer dat de helft dood gaat in het midden
nu met een open Europa en werkmigranten hebben we nu 635.000 werklozen.. jippie !
ze wil de catering in maar kan amper fatsoenlijk een komkommer snijden.. :/ (lmfao)
maak een wetje om deze mensen een kans te geven met (positieve discriminatie)regels en subsidies.. en bedrijven zullen er op inspringen(of verplicht worden) wegens goedkope arbeids krachten.. en t kost talloze Nederlanders weer een baan ..
dit is een tragisch voorbeeld.. maar er is ergens een grens,, op de snelweg is dat 120km/u
en zo zijn er nog tal van voorbeelden..
In deze korte documentaire legt Sofia uit dat ze illegaal al 20 jaar in Nederland verblijft. Ze is nu 22 jaar oud, spreekt perfect Nederlands en toch staat ze machteloos tegenover het systeem. In de film wordt letterlijk geschreven “I speak five languages and my first langauge is dutch”. Iedereen in de documentaire spreekt vervolgens ook in het Nederlands, behalve Sofia, degene die hiermee werd bedoelt. “I can speak Dutch correctly,” is wat zij zelf verteld.
De minidocumentaire is van begin tot einde zeer negatief, een aanval op het huidige politieke migratiebeleid. Het gaat zelfs over de dood van haar vader, wat voor haar heel moeilijk was. Uiteraard zal dit een moeilijke periode zijn geweest, maar heeft geen noodzakelijk belang om verteld te worden naast dit onderwerp. Zijn dood word namelijk niet verder behandelt en de kijker kan ook moeilijk achterhalen of dit iets met het immigratieprobleem te maken heeft.
Verder verteld Sofia dat wanneer ze 18 jaar werd, daar alles veranderde. “My live stops here.” Zegt ze letterlijk.
In de documentaire ontbreekt het van een tegenpartij. We krijgen niets te weten over waarom zij geen verblijfsvergunning krijgt. Het gaat enkel over haar angsten en gevaren. Haar verdriet. De documentaire verliest hiermee dan ook de geloofwaardigheid. De vraag waarom Sofia niet mag blijven wordt nooit besproken.