Je hoeft niet in Japan te zijn geweest om te weten dat Japanners helemaal gek zijn van robots, zelfs zo erg dat de Japanse overheid 350 miljoen dollar investeerde in de ontwikkeling van humanoïde service robots. Waar ze in Japan van Robots houden lijken we hier in het westen soms wel bang voor robots.
Wat in de documentaire met name duidelijk wordt is het verschil in denkwijze. Het hebben van een ziel wordt in het joods-christelijke westen gezien als het werk van God en het geven van een ziel aan een robot is dus ‘voor god spelen’ en volgens velen ethisch aanvechtbaar.
Volgens de Japanse ethiek, beter bekend als rinri, is het vooral van belang dat de geest van de robot in harmonie is met die van de eigenaar. Iets een ziel geven is geen enkel probleem, immers alle voorwerpen die we maken en gebruiken zijn al bezield. Intelligente robots zullen daarom veel sneller in Japan worden geaccepteerd dan in het westen.
[divider/]
[adsenseresponsive][tab:Docu]
[vpro-gemist id=”VPWON_1232885″]
[tab:Mirror 1]
[npodocplayer id=”VPWON_1232885″]
[tab:Trailer]
httpvh://www.youtube.com/watch?v=usF6d35PEqw
[tab:END]
[divider/]
ik heb in mijn boekenkast 3 boeken staan met hetzelfde verhaal over de gevaarlijke robot, de golem. Van Mulisch, Potok en nog een boek over oude Joodse verhalen. Rabbi Low te Praag maakte daar een golem uit klei en zo’n beetje zijn eerste daad was het doden van een mens. Maar als de Japanse robot inderdaad op een gegeven moment niet meer te onderscheiden is van een mens, heeft de mens geen robot, maar god geschapen, zonder menselijke beperkingen. Hij kan de ruimte in, hij kan de tijd in, staat in voortdurende communicatie met de andere robots, mainframe, kan alle gedaanten aannemen, kortom, de mens heeft god geschapen en niet andersom. Denk daar eens over na.