Wonen in een container, aarden hoop of stapel kozijnen

Huizen zijn huizen. Ze hebben vier muren, een dak, een paar ramen, een toilet, een keuken en een badkamer. Hoe je huis er ook uitziet, het is allemaal terug te brengen tot een aantal vaste kenmerken. Huizen verschillen niet zoveel van elkaar, of ze nou in Nederland of in de Verenigde Staten staan.
Voor de bouw van een huis gelden namelijk overal in de Westerse wereld regels. Die zijn nodig om de boel een beetje veilig te houden en om na de bouw of verbouwing geen knallende ruzie met de buren te krijgen omdat ze tegen jouw onooglijke huis aan moeten kijken, waardoor dat van hen ook nog eens minder waard wordt.
In Nederland zijn de welstandsregels streng, in andere landen zoals België laten ze de teugels wat meer vieren. Maar toch, regels zijn er. Niet iedereen wil een huis bouwen volgens de regels. In de documentaire ‘A spaghetti western on lean urbanism’ gaat documentairemaakster Kirsten Dirksen op bezoek bij zulke mensen. Ze wonen in afgelegen delen van de Verenigde Staten in staten als New Mexico en Texas waar weinig welstandsregels zijn.
In de documentaire bezoekt ze een jong stel dat in een groep zeecontainers woont. Superhandig, want als je op de stad uitgekeken bent, zet je ze op een dieplader en rijdt ergens anders heen. De douche is niet meer dan een douchegordijn, de wc is een emmer met houtskool en ook van de woonkamer moet je je niet al teveel voorstellen, maar het is hun thuis.
Het bezoek aan het stel is het beginpunt van deze documentaire die door het zuidwesten van de VS voert, langs bruingebrande mannen in huizen die in elkaar gespijkerd zijn met restmateriaal maar ook langs architectonische hoogstandjes zoals een volledig klimaatneutraal huis dat wegvalt in het landschap.

[divider/]
[adsenseresponsive][tab:Docu]
httpvh://www.youtube.com/watch?v=l3R4XNandug
[tab:Trailer]
[sc name=geentrailer]
[tab:END]

[divider/]