Leegstand zonder zorgen

In deze documentaire ‘Leegstand zonder zorgen’ van Abel Heijkamp volgt de filmmaker zes ‘antikrakers’ en kijkt hij naar de keerzijde van antikraak: het wonen zonder huurbescherming. Hij interviewt ook de twee grootste antikraak-bureaus, Camelot en Ad Hoc, om te zien hoe antikraak in de praktijk werkt. Abel komt zelf toelichting geven en een update over de laatste ontwikkelingen.
“In Nederland staat zo’n vierenhalfmiljoen vierkante meter kantoorruimte en driehonderdertienduizend woningen leeg. Geschat wordt dat er op dit moment zo’n vijftigduizend mensen via antikraakbureaus tijdelijk leegstaande panden bewonen en bewaken.”
Abel kijkt ook naar de keerzijde van antikraak. De documentaire laat zien dat wonen zonder huurbescherming niet altijd een droomscenario oplevert. Wat blijkt is dat antikraakbewoners in een bijna rechteloze positie verkeren. Antikraak-contracten blijken structureel in strijd te zijn met artikel 12 van de grondwet: huisvrede. Een antikraak-bewoner betaalt officieel geen huur, en is volgens het contract bewaker/beheerder van het pand. Antikraak-bureaus doen het voorkomen alsof de antikraker nutskosten betaalt, maar die worden in negen van de tien gevallen door de eigenaar zelf betaald. Oftewel: het maandelijkse bedrag dat de antikraker betaalt is te beschouwen als huur, maar is officieel geen huur. En daarom krijgt de antikraker krijgt niet de wettelijk gegarandeerde huurrechten waar zij/hij recht op heeft. Het contract kan zonder opgaaf van reden worden opgezegd en bewoners worden gedwongen om met twee weken opzegtermijn te verhuizen. En dan hebben ze geen recht op vervangende woonruimte.
Daarnaast innen antikraakbureaus zonder rechtsgrond boetes, eisen ze dat bewoners als bewakers optreden, mogen er soms geen logees ontvangen worden en als klap op de vuurpijl verbieden sommige bureaus de bewoners om hun ervaringen openbaar te maken.(Bron: Pinksterlanddagen)

[divider/]