Tienervader Mike is zeventien wanneer hij en zijn dertienjarige vriendin onverwachts ouders worden van Lindsay. Vrijwel direct na haar geboorte besluit Bureau Jeugdzorg Lindsay uit huis te plaatsen.
‘Papa Mike’ vertelt het verhaal van de inmiddels eenentwintigjarige Mike, en toont zijn soms hopeloze strijd zijn dochter weer thuis te krijgen.
Deze documentaire is gemaakt door Natalie Meijer en Jessica Pateer via de Universiteit van Amsterdam. Het verhaal van tienervader Mike word verteld, hoe hij staat in deze situatie en hoe hij er mee omgaat. Het uitgangspunt van de makers is om aan te tonen dat er meer van dit soort situaties voorkomen in Nederland en dat deze te weinig besproken worden.
[divider/]
[adsenseresponsive][tab:Docu]
httpvh://www.youtube.com/watch?v=TVUBCToy_O8
[tab:Trailer]
Geen trailer beschikbaar
[tab:END]
Beetje typisch om jeugdzorg zo in een slecht daglicht te zeggen. Jeugdzorg en de rechters hebben altijd de voorkeur bij de biologische ouders liggen. Heb sterk het gevoel dat hier niet alles word vertelt.
Hier wil ik toch even op in gaan, het feit dat je het woord altijd gebruikt geeft aan dat je de situaties allemaal over één kam scheert. Het verhaal van 4,5 jaar deze situatie kan niet compleet verteld worden in 16 minuten, maar wat er verteld is is compleet waar.
En ik stel jeugdzorg niet in een slecht daglicht, ik belicht de situatie enkel. Je hoort mij ook niet spreken over dat Jeugdzorg een slechte organisatie is of dat de pleegouders niet goed zijn oid. Ik respecteer alles en iedereen alleen deze situatie klopt gewoon van geen kant.
Toch bedankt voor de genomen moeite van het bekijken en de reactie.
Ik ken jou niet en jij mij ook niet, toch wil ik je een hart onder de riem steken, blijf wie je bent, vecht tot het eind en houd je hoofd omhoog want je bent een goede vader, er is niemand die je dat nog af kan nemen, en dat kan niet iedereen zeggen.
X0X0, E.
Ook ik… de Oma van Lindsay wil hier graag op reageren. Ik ben wel heel benieuwd waarom U sterk het gevoel heeft dat niet alles wordt vertelt!!!!! Ik kan U dan zeggen dat U gevoel er goed naast zit!!! En wat Mike hier boven schreef lees dat nog maar eens goed door.
Jolanda ( oma van Lindsay)
Mike,
Heel veel respect voor hoe je omgaat met deze moeilijke situatie.
Liefde voor je dochter straalt uit alles wat je zegt en doet.
Heel knap dat je zo goed weet te verwoorden wat je voelt en nog
knapper dat ik nergens rancune of onvolwassenheid proef.
Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen en hoop dat je snel
Je mooie dochter voor altijd in je armen mag sluiten.
Sterkte!
Papa Mike niet meer rappen hoor, verder hou vol, je hebt een prachtige dochter, ga zo door dan kunnen jullie haar straks eindelijk voor altijd in jullie armen sluiten!
Hallo Mike,
heel veel sterkte. Ik weet niet hoe ik in deze situatie zou handelen. Alle respect voor de manier waarop je jezelf uit, vooral ook met respect naar de pleegouders toe. Over Jeugdzorg: zij doen hun werk met het kind als prioriteit 1, alleen lijkt (ik ken tenslotte de andere kant van het verhaal niet) het er in dit geval op dat ze het verkeerde besluit hebben genomen.
En blijf vooral rappen, volgens mij erg geschikt als uitlaatklep voor dingen die anders moeilijk over de lippen komen.
Korte docu… Jammer, misschien had er uitgebreider op in kunnen gaan. Wat ik denk dat mensen vergeten is dat Lindsey al 4 jaar bij dit gezin woont. Zij noemt haar pleegmoeder mama en weet niet beter. Haar daar weghalen zou psychologisch erg slecht voor haar zijn. Papa Mike ziet haar vooral VEEL te weinig. Als zij af en toe een weekendje mag komen slapen of doordeweeks een avondje mag komen eten zou dat voor beide al zoveel fijner zijn. Misschien in de toekomst!
Jammer altijd dat kinderen de grootste prijs moeten betalen voor gedrag van de ouders. Ik begrijp het helemaal hoor, erg jong en niet bedenken op die leeftijd dat je toch echt zwanger kan raken of een meisje zwanger kan maken. Was de moeder van Lindsay maar goed voorgelicht en Mike geleerd dat seks met een 13 jarig meisje toch echt heel erg fout is. Waar waren de ouders van jullie eigenlijk? Hadden jullie stiekem contact? Was er geen controle? Natuurlijk, allemaal achteraf “gelul” maar zeker niet onbelangrijk. Ik hoop dat deze docu vooral jongeren en ouders leert wat er kan gebeuren als je blijkbaar een pad beloopt waar dit het resultaat van kan zijn. Lindsay is nu gelukkig bij het gezin waar ze al die tijd is, ik denk dat Jeugdzorg beslissen zal in haar voordeel en terecht. Hoe erg het ook is voor jullie ouders. Maar ja, daar heeft zij geen boodschap aan. Zij is geboren in een situatie waar ze niet om gevraagd heeft. En jullie moeten op de blaren zitten van deze ellende. Laten we hopen dat Lindsay in de toekomst niet nog meer ellende hoeft mee te maken, als product van dit geheel. Wat zij meemaakt is een recept voor een identiteitscrisis als puber of jonge vrouw ook. Dat de ouders die zij kent als haar vader en moeder haar maar goed beschermen. Verder wens ik Mike en de moeder van Lindsay heel veel sterkte toe, ook zij hadden destijds andere keuzes gemaakt als ze goed waren ingelicht. Niemand vraagt hierom als je van te voren had gerealiseerd als kind wat de consequencies zijn van seks op die leeftijd.
Nadia; wat ben jij hard en kort door de bocht met je reactie, erg onmenselijk hoe je tegen deze situatie aankijkt. ‘En jullie moeten op de blaren zitten van deze ellende’, meen je dit nou serieus? Op de blaren zitten? Dat zeg je tegen kleine kinderen die iets doms hebben gedaan, niet tegen een liefhebbende ouder die met pijn en verdriet zijn dochter moet missen. Ik denk dat je daarmee al aangeeft niet in te zien hoe erg en frustrerend deze situatie voor Mike is en hoe kortzichtig jou reactie is. Ik wijt het maar aan het feit dat je zelf geen kinderen hebt of verbitterd bent. Als tiener en jong volwassene maken we allemaal domme fouten, de een erger en vaker dan de ander, maar dit hoort bij het proces van ouder worden, lering, het leven ontdekken en ontdekken wie je zelf bent. Dat hier nu een lief, klein meisje ‘de dupe’ van is geworden zoals jij het omschrijft, dat is inderdaad een ernstige zaak. Echter kan men dit niet blijven afschuiven op Mike en de moeder van Lindsay, zeker niet gezien zijn inzet, volharding en liefde om zelf voor Lindsay te willen zorgen en daarmee zijn verantwoordelijkheid te willen nemen. En geen mens op deze wereld die dit van een ander mag afpakken. Mike, ontzettend veel sterkte en kracht toegewenst, hou vol en geef niet op.
En ik wil toch nog even reageren op het werk van Jeugdzorg. Mijn ervaring leert dat de beslissingen van Jeugdzorg ook verschrikkelijk fout kunnen aflopen, ook daar zijn kinderen het grootste slachtoffer van. Een kind wordt niet zomaar weggehaald bij ouders, dat is een feit. Laten we dus vooral niet focussen op een orgaan dat de rotzooi opruimt van slechte beslissingen van verzorgers of ouders van kinderen, maar op juist die verzorgers en ouders die de oorzaak zijn van dit hele probleem. Daar waar geen sociale controle is gebeuren dit soort dingen.
Ik kijk er objectief tegenaan, want zo hoort een docu te zijn in mijn optiek. Ik ken Mike niet, en ‘t zal best een vriendelijke jongen zijn.
De eerste zin van de docu begint al over een meisje zonder vader. De vader is er nog. Nu twee zelfs. Papa doet alsof hij al dood is. Daar begint de slachtofferrol. Bah. Op je 17e een meisje van 13 zwanger maken vind ik al zorgelijk. Onderzoek wijst uit dat mensen die zo vroeg seksueel actief zijn (de dame dan), vaak lager sociale en economische statussen genieten. Dat is geen mening, maar een feit. Logischerwijs geef je een kind dan niet de beste toekomst. Ook is het bekend dat de ouders in zulke gevallen niet lang bij elkaar blijven, wat blijkt? Hier ook het geval.. Chronisch blowen, tijdelijke baan en een tattoo in je nek is ook niet erg bevorderend. Wat ook weer bijdraagt aan de overweging om een ander ouderpaar te nemen. Ik werk niet voor jeugdzorg, maar als ik even stereotypeer dan zou ik eenzelfde keus maken. Zeg eerlijk; tijdelijk werkeloos, verslaafd, zo goed als alleenstaand en nog geen 21 is niet het recept voor een leuk gezin, toch?
Al met al een opstapeling voor een ongezonde situatie voor een normale ontwikkeling van het kind. Op je 4e levensjaar voor de derde of vierde keer van ouderpaar wisselen kan nooit goed voor je zijn. Dat wisten de sprookjesschrijvers al, en de ontwikkelingspsychologie van tegenwoordig bevestigt dat weer. Ik zou zelf als vader het beste voor mijn kind willen, en hopen dat ik lang genoeg leef om de situatie uit te leggen. Ooit zal ze zelf vragen gaan stellen. Vechten met de jeugdzorg om ‘jouw eigendom’ zou ik ook doen. Maar niet zo lang. Het kind is al gewend en heeft een karakter gevormd, het lijkt me zonde om het kind te ‘handicappen’ door het nogmaals nieuwe ouders te geven. Zelfs als dit Mike zelf is.
Als we Lotte’s reactie even lezen kunnen we de conclusie trekken dat dit een harde les is geweest. Want iedereen maakt fouten, ook Mike, ook jeugdzorg. Wie geef je dan de schuld? Als je niemand de schuld mag geven, kan ook niemand iets verkeerd doen. En dan leer je er weer niets van. Dat is krom, of niet Lotte?
Mike weet nu wie hij is; een kinderloze vader. Ik denk dat als je hem zelf vraagt wat hij anders gedaan had, dat hij heel eerlijk zou zeggen: veilig vrijen, een vaste baan hebben en de situatie in orde hebben vóórdat jeugdzorg aanklopt. Hoe die situatie zou moeten zijn voor een tweede kind, heeft hij nu geleerd. Door fouten te maken. Dat heeft ‘m wel een kind gekost, maar iedereen maakt fouten.
Ook dat rappen en die enigszins gangster-muziek draagt bij aan een negatief beeld over de vader. We weten allemaal hoe rappers zingen over vrouwen, geld, drugs, wapens, slavernij en negers.
Over de docu zelf:
Flutdocu a la SBS6. Dit zou zo een HvNL item kunnen zijn.
Dus dan zit je zeg maar in de 4e, 5e of 6e klas van de middelbare school en ga je serieus aan een brugpieper of 2e-jaars meisje zitten, gatver. Deze jongen moest echt wanhopig zijn in zijn jeugd.
Mijn tip aan Mike:
– verminder je tijd aan rappen (ja kan geen geld verdienen in de muziek, mensen gaan slecht over je denken, wat weer invloed heeft op je baangarantie, toekomst etc.)
– ga meer lezen
– ga een studie volgen (in de technische richting, daar voorziet men een tekort in de toekomst)
Paar dingen/feitjes even rechtzetten, bovenstaande discussie is helemaal goed, iedereen heeft het recht zijn mening te uiten namelijk. Mijn verleden zal ik ook niet goed praten, ik was een onverstandige puber, zoals de meesten. mirjanna en ik schelen 3,5 jaar. ben benieuwd hoeveel bovenstaanden mensen schelen van hun partner. ik ben ook bijna 3,5 jaar met haar samen geweest, van simpelweg iemand zwanger maken is geen sprake. Daarnaast:
– Ik richt mij niet op rappen en het geld daarmee verdienen, het is een verwerkingsmiddel en werkt een stuk beter dan de psycholoog (voor mij)
– ik lees me een ongeluk aan boeken voor persoonlijke ontwikkeling etc.
– ik heb een contract voor onbepaalde tijd bij een grote werkgever.
– een beroepscursus kinderpsychologie heb ik afgerond
– ben bezig met een praktijkdiploma Startend Ondernemer.
– naast mijn baan heb ik een eigen onderneming in begeleiding van jongeren en gedetineerden.
– als 22-jarige heb ik een eigen woning, eigen onderneming en eigen woning.
– een verslaafde gangsterrapper is het meest misplaatste beeld wat je over mij kunt schetsen.
Doel van bovenstaande discussie naar mijn mening is: Hoe valt dit te voorkomen? De ‘simpele’ antwoorden zoals ze lijken zijn nagenoeg nooit een oplossing.
En heeft jeugdzorg het nu bij het rechte eind door na het plaatsen bij het Pleeggezin nooit meer te kijken naar de vader, ik in dit geval.
Want ja, ik ben onverstandig geweest destijds, maar heb wel a la minute mijn verantwoording genomen en alles gedaan wat ik moest doen, en meer.
Mijn gevoel zegt dat menig ander, ook bovenstaanden, een heel stuk anders gehandeld zouden hebben na het belanden in deze situatie.
Ik respecteer jullie meningen, echt. Maar keep the facts straight please.
Correctie: eigen woning staat er dubbel. Momenteel hb ik al 3 jaar zelfstandige woonruimte op huurbasis en per volgende maand een koopwoning.
Je vat het netjes op Mike! Dat getuigt van een verstandig, maar vooral beheerst persoon. Máár je hoeft jezelf niet te verdedigen, vind ik. De docu heeft een beeld geschept, en daar moeten we het maar mee doen. En daar kunnen we van vinden en over filosoferen wat we willen. Als je er steeds tussen springt, ontneem je ons de vrijheid om argumenten aan te halen uit de docu; je ontkracht ze toch weer. Hier ratelt de discussie nog wel een jaar of vijf door, ik zou er geen moeite in stoppen. Kost steeds maar tijd die je beter kunt besteden, los van de emoties die sommige opmerkingen opwekken.
Jeugdzorg kent geen recht eind, dat is mijn observatie. Ik ken wat kinderen waarvan ik wou dat jeugdzorg in had gegrepen (voor de deur in hun broek staan zeiken in de regen omdat mama bezig is met de coke, klappen van pappa als moeke niet thuis is) en kinderen waarbij ik het niet nodig heb gevonden dat jeugdzorg ingreep.
Nog één ding wat ik me wel afvraag, Mike. Je hebt je leven nu zo op de rails, denk je dat als je jouw kind had mogen houden, je zo’n vechter was geworden als dat je nu bent?
Ik heb zelf het vermoeden van niet namelijk.
Vanwege je verzoek zal ik alleen antwoord geven op die vraag.
Vanaf het moment dat ik wist dat Lindsay geboren was ging de knop volledig op die modus, voordat ik wist dat jeugdzorg of wie dan ook dit traject zou gaan creëeren, daarom denk ik van wel. Wellicht minder extreem maar zeker dezelfde kant op.
respect mike doe je ding je kom er wel vooral nu die hele jeugdzorg op de schop gaat want die jeugdzorg klop van geen meter ik hoop dat je snel herenigd ben met je dochtertje krijg er tranen van respect
geboren zou worden*
Kort bericht voor liefhebbers van NL docu’s: géén aanrader. Ik mis met name achtergronden bij dit verhaal. Daarnaast wordt het verhaal uitsluitend vanuit perspectief van het ‘slachtoffer’ verteld. Hierbij wordt, naar mijn mening, een stevig sentiment rondom Jeugdzorg gecreëerd. Op zich mag dit natuurlijk maar ik mis de ruimte voor Jeugdzorg om haar kijk op de zaak te vertellen. Manipulatie is prima maar dan, zoals eerder genoemd, liever op SBS6 :-).
Beste Mike,
Op je 17e een meisje van 13 zwanger maken kan inderdaad meer mensen gebeuren. Toen ik 13 was had ik ook een vriend van 17 en als ik daar nu over nadenk vind ik het inderdaad gek klinken, maar op dat moment was het voor ons allebei echt en was er niks raars aan. We waren gelukkig verstandig maar ik snap toch heel goed dat dit je op die leeftijd kan gebeuren en ik vind dat veel mensen hier veel te snel over oordelen. Onbedoelde zwangerschap heeft, helemaal op die leeftijd, niet perse iets te maken met de intelligentie van de ouders.
Ik wil alleen maar zeggen dat ik vind dat jij dit super verantwoordelijk hebt opgepakt en volgens mij de laatste bent die weg zou lopen voor zijn problemen en verantwoordelijkheden. Echt petje af voor alles wat jij bereikt hebt op je 21e, helemaal met de situatie waar je in zit. Ik ken genoeg mensen die, als ze iets naars meemaken in hun leven, niet weten wat ze ermee aan moeten en alleen maar stil blijven staan of de situatie erger maken door negatief te blijven denken. Jij bent echt een doorzetter en zorgt ervoor dat je je leven voor elkaar hebt. Daarbij lijk je me een intelligente jongen die echt wel een kind kan opvoeden, een kind waar hij overduidelijk ook nog veel van houdt. Juist daarom vind ik het echt ongelofelijk dat jullie kind niet bij jullie mag wonen. Ik begrijp dat Lindsey nu inmiddels al gewend is aan haar pleegouders en dat het moeilijk is om haar daar nu weg te halen, maar ik denk dat ze jou en Mirjanna in ieder geval veel vaker zou moeten kunnen zien, om meer aan jullie te wennen als (tweede paar) ouders.
Je hebt verder natuurlijk niet veel aan deze informatie en je hoeft er ook niet op te reageren, ik wilde alleen laten weten dat ik heel veel bewondering voor jou (en Mirjanna) heb en dat ik hoop dat jullie Lindsay vaker zullen gaan zien en in ieder geval vanaf haar 12e een goede ouders-dochter relatie met haar op kunnen bouwen.
Heel veel sterkte en blijf zoals je bent. Je doet echt het beste wat je kan.
Groet, Carmen
het komt allemaal wel goed, discussies zoals hierboven zijn goed, maar vaak verspilde tijd. ik heb je even opgezocht en zag dat je een vaste baan had, en woonruimte zit ook goed. vaak hoor je dat het jonge stelletje bij een van de ouders inwoont en dat werkt toch niet, jij bent een ander geval, je hebt alles op orde en hopelijk ziet jeugdzorg snel in dat jij prima voor de kleine kan zorgen. ik hoop dat alles goed komt en je snel een vader kunt zijn die zijn dochter elke dag wakker kan maken, naar school brengt en alles wat erbij hoort. en niet een paar uurtjes in de maand in een woonkamer samen spelen.
veel succes in je leven.
Op je 17e gaan met een kind van 13??? serieus mensen, was dat bij jullie normaal? Gelukkig bij ons niet, maar ik zal er zeker op letten, indien ik kinderen heb. Tot ons 20e jaar was een leeftijdsverschil van 2 jaar echt maximaal. Bij 3 jaar verschil werd er al gegrapt: ‘pedo’… Op een latere leeftijd, wanneer beide partijen volwassen zijn, is het minder erg. Leeftijd is niet ‘zomaar een verschil’.
@Papa Mike ik hoop dat je je rust zal vinden en dat je erg gelukkig wordt met je dochter en ‘nieuwe gezin’ 🙂
Mochten de ouders van de 2 kinderen niet oppassen? Aan de ene kant is het wel wrang dat de papa aan de eisen voldoet, maar het nu weghalen, slecht is voor het kind. Voor zijn eigen ontwikkeling (dus ook al zou het het kind niet meer mogen ‘hebben’) is het erg goed geweest. Mag het kind niet op haar 12e zelf kiezen bij wie ze blijft?
Je mag je dochter in keer per MAAND zien? Alsof je een crimineel bent, ofzo. Belachelijke regeling. Ook voor Lindsey. Een kind heeft er recht op een band met de ouders op te bouwen. Helemaal wanneer de ouders dit graag willen. Valt er niets tegen te doen, bv door het in de arm nemen van een advocaat? Ik denk dat jeugdzorg niet begrijpt dat er nu ook schade wordt aangericht. Je kunt fijne pleegouders hebben, maar uiteindelijk ga je naar je eigen ouders verlangen. Helemaal wanneer je weet dat deze jou dolgraag willen hebben. En ik denk dat Lindsey dan met terugwerkende kracht het gevoel kan hebben dat haar iets belangrijks ontnomen is, wat ook zo is.
Ik weet dat de docu ‘Papa Mike’ heet en daar dus voornamelijk over gaat, maar laten we niet vergeten dat hier ook een moeder is die haar kind moet missen. Ik heb met jullie te doen!
Papa Mike,
Ik heb heel lang in dezelfde situatie gezeten waar jij nu zit. Ik kan begrijpen dat je het moeilijk hebt, maar je zult er het beste van moeten maken. Als je gewoon rustig afwacht in plaats van in de media over de jeugdzorg te praten, denk ik dat ze je dochter wel vaker laten zien.
Zelf heb ik het allang opgegeven maar gelukkig heb ik nu twee nieuwe Indi-Sun en Blaziena. Viel trouwens best tegen hoor al dat werk, mede door mijn beperking.
Nou heel veel succes!
Frits
Ondanks dat de laatste reactie van een paar maanden geleden dateert, wil ik toch even reageren.
Ik vind de situatie aangrijpend en het verhaal maakt veel indruk op me.
Graag wil ik mijn respect voor de manier waarop Mike en de moeder van Lindsay met elkaar en de situatie omgaan, betuigen.
Ik vind het heel mooi om te zien hoe Mike zijn verantwoordelijkheden serieus neemt.
Vriendelijk bedankt voor je woorden. Word gewaardeerd.
Ik vind het een indrukwekkende documentaire en ik vind het ontzettend wrang dat Mike zijn dochtertje niet thuis mag hebben en haar maar zo weinig mag zien. Mike heeft het namelijk wel beter voor elkaar dan sommige andere ouders en vooral dat hij voldaan heeft aan de wensen van jeugdzorg en nog steeds Lindsay niet mee naar huis mag nemen vind ik niet kloppen. De docu heeft me aangegrepen en ik hoop dat het vechten voor je kind straks wordt beloond Mike!
Wat mij echter het allermeest geraakt heeft in in de documentaire is dat Lindsay haar eigen vader ‘papa Mike’ noemt en haar pleegmoeder ‘mama’. Ik vind het moeilijk uit te leggen, maar als ik dat hoor krijg ik flink de kriebels van het jeugdzorgbeleid. Papa Mike zou papa moeten zijn, niet de mama van het pleeggezin.
Lieve pappa Mike,
blijf vechten, geef niet op
in de toekomst zijn jullie samen
vertrouw en hoop
leef en vecht
geniet van alles wat je al met haar mag beleven
Papa mike, hoe gaat het nu met de situatie?
Hoi Ro,
Situatie is nagenoeg onveranderd. Bezoek is eens per maand 2-3 uurtjes en ‘aangelegenheden’ als afzwemmen en schooltoneel.
Lindsay is omgeslagen in het idoliseren van haar Papa, ik dus. Ze wil haar haar hetzelfde als mij, loopt twee weken met een stropdas en doet me in alles na.
Proces? Dezelfde muur staat nog steeds en wil niet wijken.
Ik ben ook wel erg benieuwd hoe het nu met iedereen gaat. En wat een poppetje die kleine Lindsay.
Whoww heftig zeg! Veel vaders lopen weg van hun vaderplicht en jij krijgt niet eens de kans om deze volledig fe vervullen. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe, en hopelijk hoef je niet te wachten totdat Lindsay 12 is.